De zorgverzekering

“Je linkeroor is nog te goed”. Ik kijk de mevrouw aan en vraag haar: “Hoezo te goed?”. Blijkbaar is mijn linkeroor net niet slecht genoeg voor de verzekering. Maar ik heb geluk, het rechteroor is er slechter aan toe. Deze audicien geeft aan dat de verzekering bepaalt of ik een hulpmiddel krijg of niet. Ik vraag vervolgens of ik er wel baat bij zou hebben als ik het zelf zou betalen, zonder verzekering. Die had ze niet zien aankomen.

Dit jaar ben ik helaas in het circus “De Medische Wereld” terechtgekomen. Het gaat er bijna magisch aan toe. Specialisten die je doen geloven dat ze je kunnen helpen en anderen die daadwerkelijk pijn kunnen laten verdwijnen. De eerste zou je willen wegjouwen met boe-geroep en rotte eieren; de andere verdient een staande ovatie. Maar de echte pooiers in de zorgwereld zijn toch wel de zorgverzekeraars: zij bepalen of de zorg die jij nodig hebt ook vergoed gaat worden; functioneren in de maatschappij is van ondergeschoven belang.

Inmiddels zitten we aan het einde van het jaar en worden we bestookt met aanbiedingen van zorgverzekeraars om over te stappen. We zien misschien nog wel vaker reclames van opticiens en audiciens voorbijkomen om toch écht nog even gebruik te maken van je vergoeding voor dit jaar. Op zich is het raar dat vooral de audicienketens deze commercials nog maken. Een afspraak maken met levering in het oude jaar is namelijk praktisch onmogelijk. Eén van de afsprakenbureaus die ik heb gesproken, wees naar de marketingmensen die niet begrijpen wat er op de werkvloer gebeurt en vooral kijken naar wat de concurrent doet: adverteren!

Commercieel gezien is het natuurlijk superhandig om die zorgverzekering te misbruiken voor je eigen omzet. Mensen die aan het twijfelen waren, kun je zo toch mooi nog even binnen hengelen. Het geld ligt er dus waarom niet pakken wat je pakken kunt?

Ooit waren vergoedingen voor brillenglazen ook in de basisverzekering; de bekende ziekenfondsbril. Voor de jongeren onder ons: je kreeg een niet modieuze bril met prima glazen. Doel was bereikt: men kon functioneren in de maatschappij. Wilde je iets anders? Dan mocht je dokken.

Gehoorapparaten worden voor 75% vergoed vanuit de basisverzekering. De keuze is ruim voldoende en wil je echt wat anders, dan moet je het zelf 100% betalen en iets proberen te regelen met de belastingdienst.

Via aanvullende verzekeringen is het soms mogelijk om in aanmerking te komen voor een vergoeding voor brillen of contactlenzen. Soms is deze vergoeding nog hoger als je naar een bepaalde winkel gaat. Maar eerlijk gezegd, is het een sigaar uit eigen doos. Hoe meer mensen dit doen, hoe hoger de premie.

Verzekeren is eigenlijk heel sociaal. Je verzekert je tegen onvoorziene omstandigheden. Brand je huis af, dan is er een pot die we met velen vullen, waardoor jij uit jouw misère geholpen wordt. Stel dat jij weet dat 1x in de vijf jaar je huis afbrandt, dan is het een voorziene omstandigheid en dat kun je niet verzekeren en zul je zelf iets moeten regelen. Het bizarre is dat dit ook met de zorgverzekering zo is. Krijg jij te maken met een chronische ziekte waarbij je veel zorg nodig hebt, dan kan dit gezien worden als verwachtte onkosten en daar kun je je dus niet voor verzekeren. Overstappen is dan bijna onmogelijk.

De zorgkosten in Nederland lopen op. We klagen steen en been dat de kosten van verzekeren en de eigen bijdrage de pan uitrijzen. Maar een stuk zelfreflectie ontbreekt. We misbruiken met z’n allen de verzekeringen. We proberen slim te zijn, door onkosten op verzekeringen te verhalen waarvan we – diep in ons hart – weten dat ze eigenlijk niet vergoed zouden moeten worden.

Aanvullende verzekeringen zijn niet te betalen voor mensen met een klein inkomen of met alleen een pensioen. Alleen de basisverzekering en verplichte eigen bijdrage kunnen mensen al in de financiële problemen brengen.

Wellicht zou het opnieuw introduceren van de ziekenfondsbril of ziekenfondsgehoorapparaten wel kunnen helpen om de almaar oplopende kosten in de gezondheidszorg te verlagen. Wil je geen ziekenfondshulpmiddel, maar wat modieuzer of meer geavanceerd: dan zelf betalen.

Wellicht blijft er dan ook geld over voor nijpende zaken, zoals voor zorginstellingen die nu moeten beknibbelen op welzijnswerkers voor ouderen en zieken die in de laatste fase van hun leven zijn. Naar mijn mening zijn we dan pas echt sociaal bezig.

Gepubliceerd in Eye@Line #8 – 20 december 2021

Photo by Karolina Grabowska from Pexels